Και...;

ξανάρθε, και θα ξαναφύγει, και θα ξανάρθει.. και κάπως έτσι πέρασαν 2, 5, 15 χρονάκια. Για πλάκα. Κενά μνήμης, σαν αυτά που έχεις μετά τα χειρότερα σου μεθύσια.. Και;; Τι άλλαξε ή τι θα αλλάξεις;; Απλά ζεις, αναπνέεις, πιάνεις χώρο και καταναλλώνεις τζάμπα ενέργειες. Ζόμπι. Θυμάσαι; έλεγες, "ζόμπι γίναν τα παιδιά μας" κι εγώ γελούσα. Γιατί ήξερα πόσο δίκιο έχεις.

Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές, το ήξερες, το ήξερα, το ξέρουμε. Και κάτσαμε στον εξώστη και παρακολουθούμε την παράσταση. Στα vip είμαστε, το ξέρεις έτσι..;
Και έτσι πέρασαν 2 χρόνια. Και τίποτα δεν άλλαξε. ή άλλαξε; προς το χειρότερο.
Πως γίνεται ο κόσμος να ναι τόσο χαζός; Πως γίνεται να μη βλέπουν; Πάλι απογοητεύομαι. Δεν υπάρχει ελπίδα. Και εμείς είμαστε τόσο λίγοι. Λίγοι μπροστά σ'αυτη την άπειρη μαλακία που διακατέχει τον κοσμάκη..
Κάθε πέρσι και καλύτερα..
πόσο μου λείπει η αφέλεια μου.. τότε που δεν ήξερα ακόμα. τότε που είχα πράγματα που αγαπούσα, που με έκαναν να προχωράω. Τώρα δεν έχω τίποτα.
Προσπαθώ να βρω κάτι για να παλέψω, αλλά τίποτα. Το απόλυτο τίποτα. Κενό.
Και είσαι κι εσύ.. Που ήρθες κ έγινες ένα μικρό κίνητρο. Να κάνω κάτι, όχι για τον κοσμάκη, γιατί πια δεν αξίζει ούτε ένα χτυποκάρδι μου, αλλά για σένα..
Πάλι το παίζω σωτήρας. Πάλι τα ίδια. και το ξέρω. Μα συμβαίνει μόνο του..
Είναι σαν ρουφήχτρα, ξαφνικά με καταπίνει και δε καταλαβαίνω για πότε έφτασα στον πάτο. Ποιόν κοροιδεύω; εδώ δε μπορώ να σώσω εμένα, πως θα σώσω κάποιον άλλο; ή μήπως εγώ προσπαθώ να κρατηθώ απο κάπου ή κάποιον για να σωθώ..; αλλά αυτό δεν λέγεται ελπίδα; ένα, κάτι.. που σου δίνει τον λόγο να κάνεις ένα ακόμη βήμα..
πφ..η ζωή μου πάει κατά διαόλου. και φροντίζω μόνο εγώ πολύ καλά γι αυτό. μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση και να ζητήσω βοήθεια, όσο μπορώ ακόμα να σώσω κάτι.. αν μπορώ.. με νοιάζω και δε με νοιάζω..  "γιατι σε τιμωρείς;;" με είχε ρωτήσει προχθές η Α. "γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;" .. άντε τώρα εξήγησε της..Τι..;
Μπάσταρδο κενό με κάνεις έντρομο..

https://www.youtube.com/watch?v=7FmOX4eFdzc