Μην ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!!

Να ξεχάσεις πως νιώθεις.. Να κάνεις πάλι τα ίδια λάθη, είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα..Μην τολμήσεις να ξανασκεφτείς πως οι άνθρωποι αλλάζουν. Όχι τουλάχιστον εφ όσον έχουν διαμορφώσει χαρακτήρα. Και μην αφήσεις κανέναν να σε κάνει να νιώσεις τύψεις για τις αποφάσεις που ξέρεις πως είναι σωστές. Κι όταν δεν ξέρεις τι είναι σωστό, καλύτερα μόνος, γιατί αλλιώς τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο και ποτέ δε βγαίνει άκρη. Και ποτέ δεν νιώθεις ήρεμος, και ποτέ δε νιώθεις γεμάτος. Γιατί απλά δε ξέρεις τι θες.
Το γενικό πλάνο, τη μεγάλη εικόνα..
Προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου πάλι, κι έχει τον αμάζευτο.. Έζησα ξανά καταστάσεις που πίστευα ότι είμαι μεγάλη πια για να ξαναζήσω.. Τραγικό. Τελικά αυτή η χημεία είναι όντως μεγάλο πράγμα.. Κάποιοι άνθρωποι είναι γραφτό να συναντηθούν και να είναι μαζί, και κάποιοι άλλοι όχι.
Ίσως αυτοί οι περαστικοί στη ζωή μας είναι σαν τα level στον SuperMario.. Για να φτάσεις και να σώσεις την πριγκίπισσα, στην προκείμενη να βρεις το άλλο σου μισό.. Μαζεύεις εμπειρίες, γνώση, στιγμές, για να έρθει εκείνος ο άνθρωπος και να τον καταλάβεις, να μην τον προσπεράσεις απλά..
Αυτή είναι η θετική πλευρά των πραγμάτων..
Η αρνητική πλευρά είναι ότι δεν υπάρχει το άλλο σου μισό, ότι όλα αυτά είναι απλά παπαριές, ότι μάλλον θα παντρευτείς απλά κάποιον που μετά από ένα διάστημα απλά θα τον ανέχεσαι, και ούτε σεξ δε θα κάνεις πια, θα ξεχάσεις πως είναι να ζεις, θα βρεθείς και με κουτσούβελα, και τσουπ.. θα ξυπνήσεις γύρω στα 50 θα αρχίσεις να μουτζώνεσαι για τα χαμένα χρόνια, αλλά θα είναι αργά.. Περίπου.. :P
Και φυσικά μην ξεχνάμε και την τρίτη πλευρά, του να μην βρεις ούτε το άλλο σου μισό  αλλά και να μην είσαι διατεθειμένος να "ανεχτείς" κανέναν για το υπόλοιπο της ζωής σου.. Άρα θα είσαι για πάντα "Ελεύθερος"..
Και Μόνος... Αλλά μπορεί και ευτυχισμένος.. Who Knows..

Και μετά αναρωτιέμαι, κι αν ο Ένας και Μοναδικός (μιλάμε για άνθρωπο πάντα, όχι φύλο) αποφασίσει να έρθει νωρίτερα απ ότι πίστευες, και εσύ δεν ήσουν έτοιμος, δεν ήσουν ώριμος, δεν είχες τα μάτια να δεις, τι γίνεται; Περνάει και χάνετε σαν όλους τους άλλους; Η αφού είναι ment to be, θα ξανασυναντηθείτε..;;
Ότι να ναι σκέψεις.. Χωρίς λογικές ή υπαρκτές απαντήσεις.
Ώρες ώρες άλλα θέλω να γράψω, άλλα γράφω, και άλλα σκέφτομαι. Δεν ξέρω αν σου συμβαίνει κι εσένα, αλλά δε παλεύεται.. Στο τέλος είναι σαν να μην έχω γράψει τίποτα απ ότι θέλω πραγματικά να πω. Και θέλω να ξαναρχίσω απ την αρχή, και γράφω άλλα πράγματα, στο τέλος όμως κ αυτα  ctrl+A+del, και πάλι απ την αρχή.. Δυστυχώς αυτό το blog έχασε την αρχική του ουσία και σημασία εφ όσων δεν μπορώ να γράψω αυτά που πραγματικά θέλω.. Γιατί θα πέσουν κεφάλια..