..Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα..

Σήμερα όλη μέρα γυρνάει στο κεφάλι μου εκείνος ο στίχος, που λέει "λάθος στροφές, λάθος επιλογές, και μια ζωή μ' αποτυχίες και με καταστροφές" ..
Νομίζω είναι όόότι πρέπει για να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη Η, ή αλλιώς, στο κεφάλι μου..
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα.. Και καλά έκανα εν μέρη γιατί ήταν αυτό που ήθελα, και αν δεν το είχα κάνει, θα είχα πάντα την απορία του τι θα είχε γίνει αν τελικά γύριζα.. Από την άλλη, με τις επιλογές μου πλήγωσα και "έδιωξα" ανθρώπους που ίσως άξιζαν πολλά.. Και βάζω τα "" γιατί στην ουσία και ευτυχώς για μένα, αυτοί οι άνθρωποι διάλεξαν τελικώς να μείνουν γύρω μου.. Και τους ευχαριστώ, γιατί δεν φαντάζονται καν πόση ανάγκη τους έχω..
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα.. Αν όμως μετά επιλέξω να φύγω πάλι;; :3
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα.. Αν όμως θελήσω κι εγώ να πάρω κάτι;;
(και όχι το 3ο το μακρύτερο.)
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα.. Και; τι κατάλαβες..;
Μου τη σπας ρε πούστη μου γιατί κάθε φορά έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια που μου είπες εκείνο το μεσημέρι..
"Δεν θα αλλάξει τίποτα, δεν θα νιώσεις ευτυχισμένη, δεν θα σε γεμίσει"..
Με έμαθες σε τόσο λίγο και πόσο πολύ μου άρεσε..
Και άλλοι δε νοιάζονται καν να με μάθουν..
Γιατί κολλάμε στους λάθος ανθρώπους; Γιατί πρέπει όλα να είναι τόσο δύσκολα;
Θυμώνω.. Και ξέρεις τι γίνεται όταν θυμώνω.. Όπως το είχες πει.. λειτουργώ παρορμητικά και κάνω πράγματα που μάλλον αύριο θα έχω μετανιώσει. Όμως ξέρεις τι;; Τέλος οι μετάνοιες και αϊ σιχτίρ.. Αν δεν νοιάζονται για μένα, γιατί να νοιαστώ γι αυτούς;; Βαρέθηκα να σκάω για τον κάθε μαλάκα μες στην καθημερινότητα μου.. (Μπάτσε ελεύθερα ψάξε τα πράγματα μου :P [Iratus]) 
Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.

....

Όπως ξυπνούν οι εραστές, 
μικρή μου αγάπη είσαι ο λόγος που αισθάνομαι ξανά,
γύρε στο πλάι μου να ενωθούν οι αναπνοές μας, 
λες και ότι σου λείπει κάποιες φορές, το συναντάς εκεί που δεν το περιμένεις..
Για δες μας μεγαλώσαμε, μάθαμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους απ τις πληγές μας..
Στο δρόμο που περπατώ έχει παγίδες,
γάμα το πως φαίνεσαι στους άλλους, πως είσαι..




Οι ζωές μας δεν ήταν ποτέ βιτρίνες..
Χημείες, νυχτερινές αποδράσεις κι αμαρτίες,
Πες μου τι θες, ναι τι θες;
Στα πιο επώδυνα λάθη μου ανακαλύπτω εμπειρίες,
Πως γίνεται γαμώτο μου πάντα να μπλέκω στις ίδιες περίεργες ιστορίες..;
Κράτα μέσα στη καρδιά επιθυμίες,
οικίες, εικόνες χαράς, στις παιδικές μου φωτογραφίες..
Πρόσωπα απ το παρελθόν που ξεθωριάζουν,
έχουν γίνει πλέον Ερινύες..
Δεν έχω  χρόνο πια να ασχολούμαι με μαλακίες, 
τώρα για πάρτη μου, το παλεύω να βγει,
τι ξέρεις εσύ από αφραγκίες..;
Τι ξέρω εγώ από εμμονές και υποψίες;;
Άκου την καρδιά μου, χτυπά δυνατά και σε φωνάζει,
Ανάμεσα μας μια έκρηξη από κομήτες..
Κι όπου ψεύτικες αλήθειες..
κλείνω τα μάτια μου πέφτω απ' το χείλος ακροβατώντας στις μύτες,
Μέσα στην κόλαση ξένοι, καταραμένοι ισοβίτες..

Το ξέρω αλλάζω, όσο κι αν φαινόμουν δυνατός,
με βρίσκει η νύχτα στο παγκάκι τ' όνομα σου να χαράζω..
Μου λεν' αλλάζω..
Μα δεν ψάξανε ποτέ τους τι σκατά έχω στο μυαλό μου και φωνάζω..
Δε με κοίταξαν στα μάτια για να κρίνουν,
και γι' αυτό κι εγώ δεν τους καταδικάζω..
Έχω τα δικά μου ώρες ώρες, τι να λέμε;
Κατάσταση που βρίσκομαι κοντά στα πέντε χρόνια, και χαλιέμαι,
τι θες να σου πω;;

.!.

Ρε φίλε κουράστηκα. Πως τα έκανα έτσι; Μέσα μου πάνω απ όλα πως σκατά τα έκανα έτσι; Πας μαλάκα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Τ αρχίδια μου θα πάρεις. Πως τα κατάφερα έτσι πάλι; Δεν θα βρω την ησυχία μου ποτέ εγώ ; είπα δεν θέλω προβλήματα, γιατί μια φορά καρδιά και μυαλό δε γίνεται να συμφωνήσουν σε κάτι..;; Πω.. Ή θα γίνεται της πουτάνας, κυριολεκτικά όμως, ή, θα υπάρχει νεκρική σιγή.. Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.. Που σκατά έχουν πάει οι ισορροπίες..;; Ξέχασαν ότι υπάρχω κι εγώ σ αυτόν τον πλανήτη;; Πως τα έκανα έτσι..Και νιώθω απλά ανίκανη να πάρω μια γαμημένη απόφαση. Και σκέφτομαι που σκατά βλέπουν οι άλλοι τον και καλά δυναμισμό μου, όταν εγώ δεν μπορώ απλά να πάρω μια απόφαση..
Και πάλι Ξημέρωμα, και πάλι Ξενέρωμα και πάλι ότι να ναι, όπως να ναι, ότι κάτσει..
Αλλη μια μέρα που δεν μπήκε σε τάξη τίποτα.. Αταξία, Αναρχία.. Όχι μάλλον αταξία.. Ωραία λέξη πλάκα πλάκα.. Αταξία.. ;-)
Whatever.. Τα κάναμε που τα κάναμε σκατά, ας δούμε μπας και βγει τίποτα απ όλα αυτά γαμώ το σύμπαν.
Μάλλον θα ξεκινήσω να κάνω λίστες, με v και x ... Τα περισσότερα v κερδίζουν κι έτσι.. ή να το παίξω στην τύχη; :P αμπε μπα μπλομ.. Να θυμηθώ και τα παιδικά μου χρόνια..
Και επίσης θα κάνω με μια λίστα με τα πράγματα που ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσω να κάνω. Για να τα κάνω όλα στο τέλος μάλλον..
Σκατά.. Κι αποσκατα.. έτσι όπως τα έκανες λούσου τα..
Παρένθεση.. :p
Νιώθω εδώ και κάνα μισάωρο σα να με κοιτάει κάποιος :p Σαν να εχω κάποιον πάνω απ τον ώμο μου.. Και γυρνάω αντανακλαστικά και δεν βλέπω τίποτα..P
 Ή πρέπει να κόψω τις φούντες, ή πρέπει να μιλήσω στην Α.
Creepy όσο δε πάει...
Κλείνει η Παρένθεση.. :P
Οπότε γυρνάμε ξανά στο δίλημμα ή τρίλημμα ή όπως θες πες το, και συνεχίζουμε να σπάμε το κεφάλι μας για πάντα, ή πάμε για ύπνο.. και αυτό ήταν το δίλημμα του διλήμματος :P
Ωχ το κάψαμε.. Νύχτες.. Σας αγαπάω όλους <3
ΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ.. Κ όσοι μαλάκες και καριόλες δε το εκτιμήσετε - εκτιμήσατε, να πάτε να γαμηθείτε. :D

http://www.youtube.com/watch?v=tpcOcSkHbVY

Μην ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!!

Να ξεχάσεις πως νιώθεις.. Να κάνεις πάλι τα ίδια λάθη, είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα..Μην τολμήσεις να ξανασκεφτείς πως οι άνθρωποι αλλάζουν. Όχι τουλάχιστον εφ όσον έχουν διαμορφώσει χαρακτήρα. Και μην αφήσεις κανέναν να σε κάνει να νιώσεις τύψεις για τις αποφάσεις που ξέρεις πως είναι σωστές. Κι όταν δεν ξέρεις τι είναι σωστό, καλύτερα μόνος, γιατί αλλιώς τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο και ποτέ δε βγαίνει άκρη. Και ποτέ δεν νιώθεις ήρεμος, και ποτέ δε νιώθεις γεμάτος. Γιατί απλά δε ξέρεις τι θες.
Το γενικό πλάνο, τη μεγάλη εικόνα..
Προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου πάλι, κι έχει τον αμάζευτο.. Έζησα ξανά καταστάσεις που πίστευα ότι είμαι μεγάλη πια για να ξαναζήσω.. Τραγικό. Τελικά αυτή η χημεία είναι όντως μεγάλο πράγμα.. Κάποιοι άνθρωποι είναι γραφτό να συναντηθούν και να είναι μαζί, και κάποιοι άλλοι όχι.
Ίσως αυτοί οι περαστικοί στη ζωή μας είναι σαν τα level στον SuperMario.. Για να φτάσεις και να σώσεις την πριγκίπισσα, στην προκείμενη να βρεις το άλλο σου μισό.. Μαζεύεις εμπειρίες, γνώση, στιγμές, για να έρθει εκείνος ο άνθρωπος και να τον καταλάβεις, να μην τον προσπεράσεις απλά..
Αυτή είναι η θετική πλευρά των πραγμάτων..
Η αρνητική πλευρά είναι ότι δεν υπάρχει το άλλο σου μισό, ότι όλα αυτά είναι απλά παπαριές, ότι μάλλον θα παντρευτείς απλά κάποιον που μετά από ένα διάστημα απλά θα τον ανέχεσαι, και ούτε σεξ δε θα κάνεις πια, θα ξεχάσεις πως είναι να ζεις, θα βρεθείς και με κουτσούβελα, και τσουπ.. θα ξυπνήσεις γύρω στα 50 θα αρχίσεις να μουτζώνεσαι για τα χαμένα χρόνια, αλλά θα είναι αργά.. Περίπου.. :P
Και φυσικά μην ξεχνάμε και την τρίτη πλευρά, του να μην βρεις ούτε το άλλο σου μισό  αλλά και να μην είσαι διατεθειμένος να "ανεχτείς" κανέναν για το υπόλοιπο της ζωής σου.. Άρα θα είσαι για πάντα "Ελεύθερος"..
Και Μόνος... Αλλά μπορεί και ευτυχισμένος.. Who Knows..

Και μετά αναρωτιέμαι, κι αν ο Ένας και Μοναδικός (μιλάμε για άνθρωπο πάντα, όχι φύλο) αποφασίσει να έρθει νωρίτερα απ ότι πίστευες, και εσύ δεν ήσουν έτοιμος, δεν ήσουν ώριμος, δεν είχες τα μάτια να δεις, τι γίνεται; Περνάει και χάνετε σαν όλους τους άλλους; Η αφού είναι ment to be, θα ξανασυναντηθείτε..;;
Ότι να ναι σκέψεις.. Χωρίς λογικές ή υπαρκτές απαντήσεις.
Ώρες ώρες άλλα θέλω να γράψω, άλλα γράφω, και άλλα σκέφτομαι. Δεν ξέρω αν σου συμβαίνει κι εσένα, αλλά δε παλεύεται.. Στο τέλος είναι σαν να μην έχω γράψει τίποτα απ ότι θέλω πραγματικά να πω. Και θέλω να ξαναρχίσω απ την αρχή, και γράφω άλλα πράγματα, στο τέλος όμως κ αυτα  ctrl+A+del, και πάλι απ την αρχή.. Δυστυχώς αυτό το blog έχασε την αρχική του ουσία και σημασία εφ όσων δεν μπορώ να γράψω αυτά που πραγματικά θέλω.. Γιατί θα πέσουν κεφάλια..

Δεν καταλαβαίνεις τίποτα..

http://www.youtube.com/watch?v=yUTi4ngjhSg

Ώρες  ώρες δεν ξέρω αν είμαι τελικά το άτομο που πιστεύω ή που θα ήθελα να είμαι. Δεν ξέρω αν θέλω ή αν μπορώ. Ώρες ώρες δεν ξέρω τίποτα. Ξέρω και είμαι σίγουρη για αυτά που νιώθω, και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να φτάνω, να με φτάνουν, στο σημείο να αμφισβητώ τον ίδιο μου τον εαυτό, το μυαλό, τα συναισθήματα μου.. Μάλλον γιατί κατα βάθος δε πιστεύω σε μένα.
Πρέπει να σταματήσει όμως αυτό. Κουράστηκα απο καταστάσεις και ανθρώπους. Κουράστηκα να αμφιβάλλω μια ζωή και να αμφισβητώ. Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα έρθει η στιγμή που θα ηρεμήσει το μυαλό μου. Που δεν θα κάνω δεύτερες και τρίτες σκέψεις, που θα αράξω επιτέλους. Μάλλον αυτή η στιγμή είναι λίγο πριν τα τινάξεις. Θεωρώ τον εαυτό μου σκεπτόμενο. Δεν θέλω να συμβιβαστώ με την μετριότητα, δεν θέλω να αφήσω τίποτα πια να με χαλάσει. Κουράζομαι και χάνω την υπομονή και το κουράγιο μου. Δεν με ενδιαφέρει να προσπαθήσω, εφ όσον και να το κάνεις η κατάληξη θα είναι η ίδια, με μόνη διαφορά την ψυχική φθορά η οποία μεγαλώνει μαζί με την προσπάθεια. Σήμερα μου έχει κολλήσει αυτή η φράση που κυκλοφορεί "Βάλε μου ένα ποτήρι κρασί και θα σου μιλήσω για τα βράδια που μου γάμαγες το Είναι".. Αυτό το Είναι φίλε.. Πόρνη στην Ομόνοια στις 5 τα ξημερώματα.. Τελειωμένο, ξεπεσμένο, ένα τίποτα.
Και μετά σκέφτομαι ότι δεν έχει νόημα να σκέφτομαι.. Τράβα πέσε για ύπνο, λέω στον εαυτό μου, κι ας τα όλα να πάνε στο διάολο. Μην σκέφτεσαι, μην νιώθεις, μη δένεσαι. ΣΤΑΜΑΤΑ! Όλα είναι στο μυαλό. Μπορείς να τα ξεκινήσεις και να τα τελειώσεις όποτε εσύ επιθυμείς.. Και μπαμ.. Σβήνουν όλα. "Δε νιώθω τίποτα γαμώτο ο κόσμος σας με έκανε ζώο". Και όντως. Είναι απλά σαν να γύρισα τον διακόπτη. Δε νιώθω. Δε στεναχωριέμαι. Δε με νοιάζει. Ότι είναι να γίνει ας γίνει. Σιγά μη κάτσω να σκάσω. Και μετά πάλι αναρωτιέμαι, μαλάκα, πως το καταφέρνεις αυτό; Και αφού μπορείς να βάζεις έτσι φρένο στα συναισθήματα σου, είναι όντως αληθινά; Ναι γαμώ τη Παναγιά είναι. Γιατί ότι δε φαίνεται δε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Ξέρω τι νιώθω μέσα μου. Ναι αλλά θες κάτι μεγάλο, κάτι που να μην μπορείς να το ελέγξεις. Κάτι να είναι πάνω απο σένα. Να σε συνεπάρει, να σε τελειώσει. Είτε αυτό είναι χαρά, λύπη, έρωτας, πένθος. Θέλω να νιώσω κάτι μέσα μου που να μην μπορώ να το ελέγξω. Κάτι να το νιώθω να με πλημμυρίζει , να το νιώθω ότι θέλει να ξεχυθεί από μέσα μου σαν χείμαρρος. Θέλω κάτι απλά να με συγκλονίσει, να με ξυπνήσει να με επαναφέρει, να με τελειώσει..
Απλά Κάτι..

..Fail..

Χριστούγεννα... Αρχίδια.. Πάσχα.. Αρχίδια.. Δεν καταλαβαίνω γιορτές πλέον.. Μαζευτήκαμε προχθές οικογενειακά και αναρωτιόμασταν τι θα κάνουμε το Πάσχα.. Ποιες οικογενειακές μαζώξεις;; Όλοι νιώθουμε το κενό, κάτι λείπει.. Και απ τη μία αναρωτιέμαι αν αυτό θα ήθελε ο παππούς.. Να είμαστε 10 άτομα που κλαίμε τη μοίρα μας και χαρά δε βλέπουμε.. Απο την άλλη, σκέφτομαι εμάς, αυτά τα 10 άτομα, με τι κουράγιο και όρεξη να γιορτάσουμε..; Πάντα ο παππούς και η γιαγιά γυρνούσαν το αρνί... Φέτος ποιος θα το έκανε; Ποιος θα είχε το κουράγιο; Έτσι η μάνα ανακοίνωσε ότι αντί για αρνί φέτος θα έχει καρμπονάρα.. Αντί για ξαδέρφια και μαζώξεις θα έχει σπίτι, με εναν πατέρα στη δουλειά.. Ποιο Πάσχα; Ποια χαρά;; Όλοι οι δικοί μου έφυγαν.. Και νιώθω ότι φρικάρω. Γιατί μένω κολλημένη εδώ; Τι πάει λάθος τέλος πάντων.. Ώρες ώρες νιώθω ότι μόνο με τα ντρόγκια μπορώ να ξεφύγω πλέον.. Μόνο μέσα απ αυτά έχω την ευκαιρία να ταξιδέψω.. Και νόμιζα είχα περάσει την ηλικία που ήμουν επιρρεπής στις μαλακίες.. Αλλά τώρα βλέπω και καταλαβαίνω ότι ποτέ δεν ήμουν πιο κοντά στον γκρεμό απ ότι τώρα.. Και το χειρότερο είναι ότι δεν με νοιάζει να κάνω κάτι γι αυτό..
Πάλι καλά που γνώρισα κι αυτόν.. Κι ας έφυγε μαζί με όλους τους άλλους.. Καλά να περάσουν όλοι εύχομαι, γιατί έχω ανάγκη να ακούσω καλά νέα.. 10 μέρες είναι.. θα περάσουν.. και θα τον δω πάλι.. Είναι τόσο παράξενο.. Απο κει που είχα ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα μέσα μου, από κει που είχα κατασταλάξει ότι  δε θέλω μπλεξίματα.. Τσουπ.. Ήρθε το μπλέξιμο.. Και είναι και γερό.. Ναυτικός κόμπος ένα πράγμα.. Αλλά έτσι δε λένε; όταν σταματάς να ψάχνεις τότε βρίσκεις... Πόσο καιρό είχα να νιώσω έτσι με έναν άνθρωπο.. Ένα βλέμμα που είναι ικανό να σε ηρεμήσει σαν το καλύτερο ηρεμιστικό, μια αγκαλιά που μπορεί να σε κάνει να ζαβλακωθείς, ένα φιλί παραισθησιογόνο.. Φοβερά πράγματα.. Και το χειρότερο είναι να συμπεριφέρεσαι τόσο ηλίθια σα να θες να τους διώξεις όλους.. Αυτοκαταστροφική με είπε.. Και μου έκανε εντύπωση γιατί κανείς άλλος μέχρι τώρα δεν με αποκάλεσε έτσι μες στη μούρη μου.. Αλλά έμεινε εκεί.. Πείσμωσε και έμεινε, και με έκανε να καταλάβω.. Και αποφάσισα να μην τα κάνω πάλι σκατά.. Ερωτεύτηκα και δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό είχα να νιώσω κάτι τόσο ευχάριστο.. Θα είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα να το καταστρέψω μόνη μου..
Όπως καταλαβαίνεις τα συναισθήματα πάνε κι έρχονται.. Απ τον παράδεισο στην κόλαση και αντίστροφα... Έχω αρχίσει να ζαλίζομαι απ τα ψυχολογικά και συναισθηματικά μου σκαμπανεβάσματα..!

Και έχει κολλήσει μια φράση στο μυαλό μου.. "Να πάει να γαμηθεί ότι με χαλάει"..
Αλλά τι κάνεις όταν αυτά που σε χαλάνε δε μπορείς να τα αποφύγεις;;
Πωπω.. Δε πέρασαν ούτε 5 ώρες απο τότε που τον αποχωρίστηκα και το νιώθω αιώνες..  Σα μαλάκας κόλλησα.. Ελπίζω να μη φάω πάλι τα μούτρα μου.. Αλλά τουλάχιστον, όπως και να έχει η να καταλήξει.. Τώρα, έχω έναν λόγο να χαμογελάω.. :)