Εδώ ξανά...

 Πόσος καιρός...

3 χρόνια νερό, νερό που γέμισε ποτάμι και χύθηκε στη θάλασσα, 3 χρόνια που είναι σαν να μην έγινε τίποτα & τα πάντα ταυτόχρονα..

Άλλαξαν τα πάντα και αυτός ο νοητός κύκλος παραμένει, ακόμα σαν χάμστερ μέσα στη ρόδα, και έχω τον μαλακα απ' έξω να γελάει λέγοντας πόσο χαριτωμένη με βρίσκει, ενώ εγώ απλά τρέχω να ξεφύγω. Χαριτωμένα ηλίθια! 

Άλλη περιοχή, άλλη δουλειά, άλλοι φίλοι, άλλοι κύκλοι, κ όμως είναι όλα ίδια. Ίδια τα συναισθήματα, ίδιες οι καταστάσεις, ίδιο το άγχος, η ανασφάλεια, η μοναξιά. Ίδια η μαυρίλα. Κ ας σταμάτησα να ακούω ΜΤΠ τόσο πολύ, γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δεν έπιασε 😋

Μάλλον πρέπει να αρχίσω να σου μιλάω πάλι περισσοτερο. Να σου μιλάμε. Μπας και βγαίνουν από μέσα μας με ποιο ανώδυνο τρόπο. Να μη βαραινω άλλο τα ζωάκια μου, να μη με βλέπουν οι φίλοι μόνιμα στεναχωριμενη..

Πώς θα βγει αυτός ο χειμώνας ρε φίλε; 

Όπως βγήκαν κ οι προηγούμενοι πες...

https://youtu.be/JJiFJo5FLt4