Monday, April 22, 2013

Falling..


Πω πω.. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πως μπορούν μερικοί άνθρωποι να σε κάνουν να νιώσεις.. Το πως από το τίποτα δημιουργούν το κάτι, και το πάντα..!
Είναι απ' αυτά τα συναισθήματα που πιστεύεις ότι όταν τελειώνουν, δε θα τα ξαναζήσεις, κι όταν ξανάρχονται πάντα είναι σαν την πρώτη φορά. Η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή, το στομάχι σου είναι κόμπος, και προσπαθείς να πεις με τα μάτια όλα αυτά που το στόμα αρνείται να πει. Και όλα σιγά σιγά αρχίζουν να αλλάζουν, να παίρνουν χρώμα, μορφή, άρωμα.. Καλό κίνητρο μου μοιάζει για να πάρεις δύναμη να συνεχίσεις. Αρκεί να μην τα κάνεις πάλι σκατά. Ε ναι έχω θέμα στο να εκφράζομαι, ε ναι, τα κάνω σκατά. Αλλά τι να κάνω... Το παλεύω ο άνθρωπος! Λέω ότι πρέπει να λες στους ανθρώπους σου πως νιώθεις, σαν να μην υπάρχει αύριο, κι όμως όταν έρχεται η στιγμή να του πω πως νιώθω είναι λες και είμαι ο μουγγοθόδωρος. Και ξέρεις ότι αν δεν το κάνεις θα τον χάσεις τον άλλο. Μαλάκας δεν είναι. Εσύ θα καθόσουν με κάποιον που δε σ δείχνει πως νιώθει; Η τις περισσότερες φορές δείχνει τα αντίθετα απ' αυτά που νιώθει; Ε δε νομίζω. Απ την άλλη είναι όλα αυτά τα παιχνίδια των σχέσεων που νταξ, ναι, είναι το αλατοπίπερο, αλλά με κουράζουν.. Μη δείξεις ότι κόλλησες, κάντον - ην να τρέξει λίγο πίσω σου, ρίξε και το γραψιματάκι σου. Μαλακίες. Ποτέ μου δεν τα κατάλαβα αυτά. Αν σε γράψω, θα είναι επειδή με έχεις ξενερώσει και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.  Πίσω μου δε θέλω κανέναν να τρέχει. Δεν νιώθω υπεράνω μ αυτές τις τακτικές. Βασίζομαι στην ειλικρίνεια, προσπαθώ να είμαι εντάξει για να είναι και οι άλλοι. Αλλά ρε φίλε, αυτόν τον εγωισμό μου δε ξέρω τι σκατά να τον κάνω. Εννοώ πραγματικά, μπορεί να σ αγαπάω, να σε λατρεύω, να πεθάνω αν σε χάσω, κι όμως αυτός ο εγωισμός μου είναι ικανός να καταστρέψει τα πάντα. Απλά δε ξέρω ώρες ώρες πως να τον ελέγξω. Τουλάχιστον φαίνομαι τυχερή κάποιες στιγμές στη ζωή μου, και γνωρίζω ανθρώπους με επιμονή και υπομονή, να μου εξηγούν τα λάθη μου, να είναι δίπλα μου, να με βοηθάν να καταλάβω και να γίνομαι καλύτερη.
Και αυτοί οι άνθρωποι σε κάνουν να νιώθεις τόοοοσο μα τόοοοσο όμορφα! ο τρόπος προσέγγισης είναι πολύ σημαντικός. Το πως θα μιλήσεις, το πως θα εξηγήσεις στον άλλον.. Φίλε, δε το κατέχω με τον προφορικό λόγο καθόλου.. Ψήνεσαι να σου γράφω γράμματα;; Μπορώ να τα ταχυδρομώ κι όλας άμα θες!! Πραγματικά δεν το έχω καθόλου. Μπορεί να σου πω άνετα πόσο μαλάκας είσαι, ή ότι μου σπας τα @@, άλλα αν έρθει η στιγμή να σ πώ ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου ή ότι σε θέλω ή ή ή θα κάνω τουμπεκί ψιλοκομμένο και θα κοιτάω το υπερπέραν.. Δεν ξέρω πως να το αλλάξω αυτό.. Μόνο μετά απο ένα καφάσι μπύρες λύνεται η γλώσσα!
Με κάνεις ευτυχισμένη.. Σου φτάνει;;

No comments:

Post a Comment