.!.

Συμβαίνουν τόσα, και εσύ δεν είσαι εδώ να τους κοροιδέψουμε, να γελάσουμε με τα χάλια τους, να κάνουμε έρωτα όπως αυτοί έχουν ξεχάσει να κάνουν..
Συμβαίνουν τόσα, και εσύ πάλι λείπεις. Αναπληρώνεις τα κενά που σου δημιούργησα. Ξαναβρίσκεις φίλους και οικογένεια. Με θυμάσαι μέσω fb και κάνεις πάλι τα ίδια.
Μια drama quin. Το αγόρι μου είναι μια drama quin. ήταν.
Συμβαίνουν τόσα και εσύ λείπεις. Πάλι. και πάλι.
Και δε θέλω να σε σκέφτομαι, αλλά το κάνεις επήτιδες. Πόσο με πληγώνεις. Πόσο με χρησιμοποιείς, και σε αφήνω. Σε αφήνω γιατί κάθε φορά νομίζω θα είναι η τελευταία.
Γιατί κάθε φορά νομίζω θα ναι αλλιώς. Πόσο μοιάζω τελικά με τους ψηφοφόρους της ΝΔ?
Κι ας μη χαράμισα τη ψήφο μου έτσι άδικα. Χαραμίζω τη καρδιά μου όμως. Χαραμίζω τα συναισθήματα μου.
Πως να αλλάξω τον κόσμο όταν δε μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου;
Όταν δε μπορώ να σταματήσω όλα εκείνα που μου κάνουν κακό;
Συμβαίνουν τόσα και πάλι λείπεις. Πάλι μου λείπεις.
Και σταμάτησα όλα εκείνα που με φέρνουν κοντά σου. Φροντίζω να μένω μακριά σου.
Δε θέλω άλλο πια.
Δε μπορώ άλλο πια.
Λείπεις, λείπεις, λείπεις. Γιατί λείπεις; Αφού σου λείπω.
Γιατί δε μπορούμε να τσακωνόμαστε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι; να φεύγεις, και μετά ξανα έλα. Να φεύγω, και μετά να ξαναέρχομαι. Γιατί να με χωρίζεις; Γιατί να ψάχνεις την αφορμή να το βγάλεις όλο λάθος ενώ δεν είναι;
γιατί κατάντησα να γράφω μαλακίες;
άντε γαμήσου. μόνο λείπεις.