Πω πω.. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πως μπορούν μερικοί άνθρωποι να σε κάνουν να νιώσεις.. Το πως από το τίποτα δημιουργούν το κάτι, και το πάντα..!
Είναι απ' αυτά τα συναισθήματα που πιστεύεις ότι όταν τελειώνουν, δε θα τα ξαναζήσεις, κι όταν ξανάρχονται πάντα είναι σαν την πρώτη φορά. Η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή, το στομάχι σου είναι κόμπος, και προσπαθείς να πεις με τα μάτια όλα αυτά που το στόμα αρνείται να πει. Και όλα σιγά σιγά αρχίζουν να αλλάζουν, να παίρνουν χρώμα, μορφή, άρωμα.. Καλό κίνητρο μου μοιάζει για να πάρεις δύναμη να συνεχίσεις. Αρκεί να μην τα κάνεις πάλι σκατά. Ε ναι έχω θέμα στο να εκφράζομαι, ε ναι, τα κάνω σκατά. Αλλά τι να κάνω... Το παλεύω ο άνθρωπος! Λέω ότι πρέπει να λες στους ανθρώπους σου πως νιώθεις, σαν να μην υπάρχει αύριο, κι όμως όταν έρχεται η στιγμή να του πω πως νιώθω είναι λες και είμαι ο μουγγοθόδωρος. Και ξέρεις ότι αν δεν το κάνεις θα τον χάσεις τον άλλο. Μαλάκας δεν είναι. Εσύ θα καθόσουν με κάποιον που δε σ δείχνει πως νιώθει; Η τις περισσότερες φορές δείχνει τα αντίθετα απ' αυτά που νιώθει; Ε δε νομίζω. Απ την άλλη είναι όλα αυτά τα παιχνίδια των σχέσεων που νταξ, ναι, είναι το αλατοπίπερο, αλλά με κουράζουν.. Μη δείξεις ότι κόλλησες, κάντον - ην να τρέξει λίγο πίσω σου, ρίξε και το γραψιματάκι σου. Μαλακίες. Ποτέ μου δεν τα κατάλαβα αυτά. Αν σε γράψω, θα είναι επειδή με έχεις ξενερώσει και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Πίσω μου δε θέλω κανέναν να τρέχει. Δεν νιώθω υπεράνω μ αυτές τις τακτικές. Βασίζομαι στην ειλικρίνεια, προσπαθώ να είμαι εντάξει για να είναι και οι άλλοι. Αλλά ρε φίλε, αυτόν τον εγωισμό μου δε ξέρω τι σκατά να τον κάνω. Εννοώ πραγματικά, μπορεί να σ αγαπάω, να σε λατρεύω, να πεθάνω αν σε χάσω, κι όμως αυτός ο εγωισμός μου είναι ικανός να καταστρέψει τα πάντα. Απλά δε ξέρω ώρες ώρες πως να τον ελέγξω. Τουλάχιστον φαίνομαι τυχερή κάποιες στιγμές στη ζωή μου, και γνωρίζω ανθρώπους με επιμονή και υπομονή, να μου εξηγούν τα λάθη μου, να είναι δίπλα μου, να με βοηθάν να καταλάβω και να γίνομαι καλύτερη.
Και αυτοί οι άνθρωποι σε κάνουν να νιώθεις τόοοοσο μα τόοοοσο όμορφα! ο τρόπος προσέγγισης είναι πολύ σημαντικός. Το πως θα μιλήσεις, το πως θα εξηγήσεις στον άλλον.. Φίλε, δε το κατέχω με τον προφορικό λόγο καθόλου.. Ψήνεσαι να σου γράφω γράμματα;; Μπορώ να τα ταχυδρομώ κι όλας άμα θες!! Πραγματικά δεν το έχω καθόλου. Μπορεί να σου πω άνετα πόσο μαλάκας είσαι, ή ότι μου σπας τα @@, άλλα αν έρθει η στιγμή να σ πώ ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου ή ότι σε θέλω ή ή ή θα κάνω τουμπεκί ψιλοκομμένο και θα κοιτάω το υπερπέραν.. Δεν ξέρω πως να το αλλάξω αυτό.. Μόνο μετά απο ένα καφάσι μπύρες λύνεται η γλώσσα!
Με κάνεις ευτυχισμένη.. Σου φτάνει;;
Ναι δεν μπορώ να καταλήξω αν τελικά αγαπώ τα ΜΜΜ ή αν απλά θέλω να ξερνάω μέσα σε κάθε βαγόνι.. Έχει πλάκα εν μέρη..
Ήταν σήμερα οι μπάτσοι εκεί στην άκρη, με ένα βανάκι, και μάζευαν τους τοξικομανείς, όταν στο από κάτω στενό είναι οι πρεζέμπορες. Ήθελα να βγω στο παράθυρο και να του φωνάξω "Βρε γαμημένε, οι άρρωστοι σου φταίνε πρόβατο;; ΠΡΟΒΑΤΟ!" και κώλωσα.. Σαν ηλίθια και εγώ. Και πάει τώρα ο συνειρμός του συνειρμού.. Σάμπως κι εγώ η ίδια δεν τροφοδοτώ αυτό το γαμημένο εμπόριο; Σάμπως δεν είμαι κι εγώ ένα ηλίθιο πιόνι σε όλο αυτό; Κι όμως ρε φίλε δε γίνεται να μην είσαι. Δεν γίνεται όταν ζεις σε μια τέτοια γαμημένα δομημένη κοινωνία που δεν γίνεται να μην τροφοδοτείς αυτό το γαμημένο σύστημα. Απο το κωλόχαρτο στο μπάνιο σου, μέχρι το φρούτο made in China. Γαμώ την Ευα τη πουτάνα. Πως να γλυτώσεις απ' όλο αυτό ρε φίλε. Και τώρα που όλα γίνονται ακόμα χειρότερα, τι κάνεις; Φτάσαμε στο σημείο να σκεφτόμαστε να πάμε για καφέ, μη μας κάνουν πέσιμο οι μπάτσοι (που πολλαπλασιάζονται σαν κατσαρίδες), μην πέσουμε σε κανένα γαμωμανά φασίστα, μην, μην, μην.
Φίλε νιώθω έγκλειστη.
Και ξεκίνησα μιλώντας για τα ΜΜΜ ε; κάπου χάθηκα στη διαδρομή.. Ναι.. Γαμημένα ΜΜΜ.- Σκέφτομαι ότι αν κάτσω κάτω και βγάλω τις ώρες που έχω φάει σε στάσεις + τις ώρες που έκανα κάθε φορά να πάω απ το ένα μέρος στο άλλο, βγαίνει, χμ.. Δε ξέρω ρε φίλε, θα ήμουν καμμένη άμα ήξερα, (αν κ προσπάθησα να κάνω έναν μικρό υπολογισμό άλλα μπά), άλλα μου μοιάζουν άπειρα..
Μετά σκέφτομαι πόσα έχω δει εκεί μέσα.. Μέσα σε ένα λεωφορείο γνώρισα τον σήμερα κολλητό μου, την φιλενάδα μου την Ε. , πολλά ξαφνικά καλά..!
Μέσα σε ένα λεωφορείο είδα μαχαιρώματα, βέργια, ασφαλίτες, μπάτσους, τραμπουκους, φασίστες.. Έχω φάει τα γαμημένα νιάτα μου εκεί μέσα!!
Αλλά απ την άλλη, δε με πειράζει ρε φίλε.. Το απολαμβάνω.. Βλέπω και έχω δει και ξέρω πράγματα που άλλοι δεν φαντάζονται ότι γίνονται.. Κι όχι επειδή ζουν στον κόσμο τους, απλά επειδή οι γειτονιές τους είναι διαφορετικές..
Έχω όμως θέμα που ποτέ δεν είμαι στην ώρα μου... Ε τι να κάνω ρε φιλαράκι, εγώ δεν είμαι 3,6 λεπτά απ το κέντρο. Κατανόηση ^^
ΜΜΜ.. Και με σταματάει σήμερα ελεγκτής και είπα, πάει πήρα τ αρχίδια μου και 70ε πρόστιμο.. Με έσωσαν οι καλοί μου τρόποι. Τ' ακούύύύς μάάνα;;;;
Κι αυτό επειδή όταν μ είπε ότι θα με τραβήξει στους μπάτσους, του είπα "ότι νομίζεΤΕ" γκαυλωσε με τον πληθυντικό και μου είπε και εύγε.. Γουατ δε φακ.. Και σκέφτομαι απ τη μια, φαντάσου ρε φίλε τι στο πέος έχει δει αυτός ο άνθρωπος για να γούσταρε μ αυτό, κ να το "εκτιμησε", κ απ την άλλη, ίσως κ να έχει αυτό το κόμπλεξ κατοτερότητας που έχουν όλοι όσοι έχουν τον "νόμο" στα χέρια τους, και γούσταρε ο τυπάς τον πληθυντικό.. Γουατεβερ. Ελπίζω να ναι το πρώτο, γι αυτο και πήρα εισιτήριο στον γυρισμό (άσχετα που δεν το χτύπησα :P ).
Και αφού ξέσπασα με τα ΜΜΜ, κόλλησε το μυαλό μου..
Άντε Γεια.
