it was just a dream

Σε είδα στον ύπνο μου το βράδυ.. 
Είδα ότι είχα παει ταξίδι Πολωνία (wtf?) με κάποια κορίτσια..
Και για κάποιο λόγο σε βρήκα εκεί.
Ήσουν σοβαρός, ώριμος. Με αγαπούσες. Ήσουν υποστηρικτικός, είχες κατανόηση.
Θυμάμαι δεν ήθελες να δείχνεις τα χέρια σου, τα δάχτυλα σου ήταν μαύρα, τα νύχια σου λερωμένα, σαν να έκανες τόσο σκληρή δουλειά, και εγώ τα κοίταζα με αγάπη..
Είδα και κάτι άκυρα, κάτι λεοπαρδάλεις αδέσποτες. Χιόνια, ξενοδοχεία, τελεφερίκ, βόλτες.
Αλλά ήταν τόσο ζεστό όνειρο. και πήρα τόση αγάπη, αν είναι δυνατόν.
Και ξύπνησα τόσο όμορφα. Και καπάκια ένιωσα τέτοιο θυμό που ξύπνησα όμορφα. Τύψεις, γιατί πρέπει να σε μισώ. Δεν είναι φυσιολογικό να σε αγαπάω ακόμα έτσι.
Και δεν μπορώ να σε βγάλω απο το μυαλό μου.
και μου λείπεις τόσο.
Μακάρι αυτό το όνειρο να μην ήταν μόνο όνειρο...

ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ (i told my therapist about you pt1)

 Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,

μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!" Με φιλούσε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα και μου λέγε: "κοίτα μην πείς τίποτα, και σώπα!" Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Κι αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια, "Τι σε νοιάζει ;", μου λέγανε, "θα βρείς το μπελά σου, τσιμουδια, σώπα". Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι "Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα" Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά ,

και τα έμαθα να σωπαίνουν, ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός και

ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που του έλεγε "σώπα". Στα χρόνια τα δίσεκτα οι γείτονες με συμβουλεύανε: "Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα" Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές, μας ένωνε, όμως, το Σώπα. Σώπα ο ενας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα". και μαζευτήκαμε πολλοί, μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή! Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ. Ευκολα, μόνο με το Σώπα. Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα". Μάθε το στα παιδιά σου, στην γυναίκα σου και στην πεθερά σου κι αν νιώθεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου και κάν'την να σωπάσει. Κόψ' την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς, χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς" Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς. Και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς , θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς . Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμησεις. Κόψε τη γλώσσά σου. Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψιθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λεει: Mίλα!

ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ

και πόσο σκατά θα ήτανε;

Τα ψυχολογικά γίναν συγκάτοικοι, και αράζουμε μπαλκόνι, κ αλλάζουμε σαλόνι, αφού θυμίζει τη κατάσταση..

https://youtu.be/9ff6vjBIN98

Το κουπλέ τελειώνει, και τα αδιέξοδα παραμένουν..

Δεν εκφράστηκα και δεν ξέσπασα.

Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου και δεν θέλω να με θυμάσαι.

https://youtu.be/M-qz6y8Y0ic

Ενας χρόνος και τέσσερις μήνες. Μία ζωή και δύο φορές..

 Άραγε όταν μου σκας τόσο άκυρα στο κεφάλι, και νιώθω αυτόν τον ανεξήγητο πόνο, είναι επειδή με σκέφτεσαι; 

σηκώνω το κεφάλι κ κοιτάω γύρω, λες και θα σε δω απέναντι.

οτι να ναι ειμαι.

Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγεις

Όταν φτάνεις τόσο κοντά στο να χάσεις κάποιον που αγαπάς, αποκτάς δυνάμεις για να σταθείς εκεί, που δεν ήξερες καν ότι έχεις.. Όταν σας έβαλα σπίτι μου, και σας έκανα οικογένεια, είχα πάντα στο μυαλό μου τα ρίσκα. Τις αρρώστιες, τα γεράματα σας, τις αφραγκίες μου, τις βόλτες που δεν θα πάω, τον χρόνο που δεν θα έχω.. 

Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου όλα αυτά που μπορείτε να μου δώσετε, την αγάπη που θα πάρω, το πόσο μπορουν 4 πόδια και μια γούνα να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο, υπεύθυνο..

Ποιος θα μου το έλεγε ότι εσείς θα με βοηθούσατε με τις κρίσεις μου, εσείς θα γινόσασταν η καλύτερη παρέα..

Πρέπει να ήταν 7 Αυγούστου όταν όλα ξεκίνησαν να πηγαίνουν λάθος, γιατί όταν ένα μέλος της οικογένειας αρρωσταίνει, τι να πάει σωστά? Εκεί λοιπόν κατάλαβα πόσο πρέπει να αναπτύξω τις άλλες μου αισθήσεις, γιατί η ομιλία μαζί σας είναι άχρηστη, πόσο πρέπει να σε νιώσω, να καταλάβω τι σου συμβαίνει.. Πόσο άγχος, κλάμα, πόσοι γιατροί, πόσα φάρμακα, πόσος πανικός.. πόσο άχριστη ένιωσα που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα να σε βοηθήσω.. Νταξ, ας μην είμαι σκληρή με τον εαυτό μου.

Όταν αποφάσισα ότι όσο κι αν δε σε ήθελα, θα έμενες μαζί μου, αυτόματα υπέγραψα εκείνο το συμβόλαιο που λέει ότι ΚΑΙ για σενα θα κινήσω γη και ουρανό. Και το έκανα, κ τα καταφέραμε.

μου βγάζεις τη ψυχή Καλίδι, αλήθεια είσαι τόσο δύσκολο πλάσμα, αλλα άλλαξα όλη μου τη ζωή για σενα, για να είσαι καλα, να είμαστε όλοι καλα. Να μη σου λείπει τίποτα. Και τώρα που τα έφτιαξα όλα, πας να φύγεις;;; ΟΥΤΕ ΚΑΝ. Δε σε αφήνω.

Και δεν θα με αφήσω να ξεχάσω ποιοι στάθηκαν δίπλα μας. τώρα ξέρω ότι έχω 3 οικογένειες. Που με λατρεύουν και τους λατρεύω και θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο.

Απίστευτο πως μου στάθηκε ο Γιώργος απο εκει που δεν το περίμενα, απίστευτο, η κα Κάτια, η Ελένη, απίστευτο που ο καθένας προσέφερε οτι μπορούσε και λίγο παραπάνω, απίστευτο πως όλοι ήταν δίπλα μας και κάθε φορά είχα ένα χέρι να πιάσω. 

Κι ας πέρασα αυτά τα δύσκολα μόνη μου, μόνη μου στο σπίτι να προσπαθώ να σου βάλω ορό, να σε βλέπω να λιώνεις, να νομίζω ότι πέθανες, να θέλω τόσο κάποιον να μου βάλει μια σφαλιάρα για να μπορέσω να σκεφτώ λογικά.. 

Κ αντί για σφαλιάρες έπαιρνα αγκαλιές, αγκαλιές απο όλους, κι ας έλεγαν οτι το κάνουν μόνο για σένα. Μου έφτανε και αυτό, γιατι μέσα απο σένα γεμίζω κ εγώ. Απο εσας <3

Ανυπομονώ να αλλάξει ο χρόνος. Ειμαι έτοιμη για αυτο που θα έρθει, και για όσα δεν είμαι, ξέρω ότι θα τα αντιμετωπίσω γιατι έχω όλους εσάς, κι έχω τα πάντα!

Σας αγαπάω!