Εχθές αγκάλιαζα τον ήλιο, σήμερα κοιτάζω το ταβάνι ανάσκελα... Είναι μονόδρομος τελικά, αφού μόνο το μηδέν κάνει κύκλο...
Ένα μπράβο να σου πω φιλενάδα. Που τα σκατωνεις σε μόνιμη βάση. Και σου αξίζει τελικά που αυτό που θες πιο πολύ δεν το έχεις. Τι σκέφτεσαι δεν ξέρω. Η ξέρω. Θες από νωρίς να μαθαίνεις τα όρια των άλλων. Να ξέρεις που μπορουν να φτάσουν πριν δεθείς πολύ και σου κόψουν τη καρδιά κομματια. Γιατί δεν έχουν μείνει και πολλά. Δεν έχουν μείνει και δεν είναι για χαραμισμα. Στην τελική ας σου μείνουν εσένα. Μπας κ νιώθεις κάτι μέχρι να πεθάνεις.
Πάντα στα όρια όλα. Ξέρω τι είμαι. Ξέρω τι δεν θέλω να είμαι και τι έχω προσπαθήσει πολύ να αποβάλλω αλλά τελικά απλά πρέπει να συμφιλιωθω μαζι του. Και οκ. Το πιο πιθανό είναι να μην αρέσει σε κανέναν. Ναι είναι οκ. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους ε; Ίσως και να γίνεται να μην αρέσουμε σε κανέναν τελικά.
Έλα μη τα ισοπεδώνεις όλα. Αυτός ο εαυτός σου ούτε σε εσένα αρέσει. Αλλά εκείνη την ώρα σε κατακλύζει ε;
Το είχες βρει το κόλπο ρε φιλη. Πού πήγε; Γιατί το ξέχασες; Γιατί αλλάζεις για να είναι οι άλλοι καλά κ εσενα σε αφήνεις πίσω;; Θυμάσαι τι ωραία που ήταν όταν άνοιγες εκείνη τη ριμάδα τη πόρτα; Θυμάσαι τι ωραία που ήταν όταν γαμιοσουν στις ανάσες;
Αφού δεν είσαι αυτή. Αυτή είναι μια μαλακω. Αφού δεν θες να είσαι αυτή. Γιατί δεν μαθαίνεις;
Όλα καλά. Όλα σκατα. Είμαι θυμωμένη μαζί σου μαλακά. Σκατα τα έκανες. Σκατα.
Κάτσε τώρα και κάνε αυτό που ξέρεις καλά .
Καταστρέψου λιγο ακόμα.
Καληνύχτα. Καλημέρα.