να γράψω για σένα, να γράψω για μας και για εκείνα που δε πεθαίνουν.
Να γράψω για να φύγει όλο αυτό απ το κεφάλι μου.
Πρώτα πρέπει να φύγει απ' το κεφάλι μου. Ξέρεις, όλα εκεί είναι.
Κι εσύ εκεί είσαι, κι από κει πας στη καρδιά, και μετά πάλι πίσω.
Μα αν σε βγάλω απ' το κεφάλι μου, δε θα πας πουθενά.
Δε θα μπαίνεις στη καρδιά μου, κι εγώ δε θα πονάω.
Το κεφάλι μου.
Αυτό τα κάνει όλα.
Αυτό που δε σκέφτεται, που δεν μαθαίνει.
Το κεφάλι μου και ότι είναι μέσα εκεί. Αν είναι κάτι.
Και όλο πηγαινοέρχεσαι μέσα μου, κι όλο με σταματάς, κι όλο τραβάω μπροστά, κι εσύ είσαι ένα βήμα μπροστά μου, και ξανατρυπώνεις μέσα μου, και ριζώνεις κάθε μέρα πιο βαθιά..
Και πως θα σε βγάλω;
Πως θα συνεχίσω όταν ψάχνω κάποιον να σου μοιάζει; Πότε θα σταματήσω να ψάχνω κάποιον να σου μοιάζει;
Το κεφάλι μου, το μυαλό μου, αυτό φταίει για όλα.
Αυτό φταίει που πίνω και σε σκέφτομαι.
Αυτό φταίει που σε σκέφτομαι κι όταν δε πίνω.
Όλα εκεί δεν είναι;
Με έκαψες.
Το κεφάλι μου..
Και μετά όλα τα τυχαία..
Και μετά όλα τα τυχαία..
Να ξερες πόσα τυχαία..
Αλλά κι αυτά στο κεφάλι μου είναι. Έ; έτσι δεν είναι;
Πες ναι, είναι τυχαία.
Όπως τυχαία γνωριστήκαμε, τυχαία ερωτευτήκαμε.
Τυχαία έμαθα κι εγώ..
Μυαλό κλειδώθηκε.
Μυαλό κλειδώθηκε.
Για απόψε τουλάχιστον.
Γιατί κάθε μέρα θυμάμαι το πόσο σ'αγαπάω, αλλά ξεχνάω το πόσο με πλήγωσες.
"Θα σε βοηθούσε αν δημιουργούσες σιγά σιγά μία καταχνιά γύρω σου..
"Θα σε βοηθούσε αν δημιουργούσες σιγά σιγά μία καταχνιά γύρω σου..
Αν έσβηνες κάθε τι που σε περιβάλλει, έως ότου τίποτα να μην μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ή πραγματικό..
Είσαι υπερβολικά πραγματικός..
Μη παίρνεις τα πράγματα τόσο σίγουρα..
Που πας;
Που πας;
Πρέπει να αρχίσεις να σβήνεις τον εαυτό σου,
πρέπει να εγκαταλείψεις όλο τον κύκλο των γνωριμιών μας..
Να μην έχεις άλλο γνωστούς τους οποίους θες, δε θες, δίνεις λογαριασμό.."
