Μαλάκες.

Χρόνια Πολλά! 
Γιορτάζουμε και φέτος. 
Φορέσατε τα χαμόγελα σας. 
Ντυθήκατε με τις καλές σας πράξεις. 
Είπατε τις ευχές σας. 
Αχ να χιόνιζε!, να γίνει το τοπίο ακόμα πιο χαρούμενο. 
Καταναλώστε. 
Τρέξτε να προλάβετε τα τελευταία ψώνια. Κι ας είναι Κυριακή. 
Πάρτε Δώρα! 
Μόνο μέσα απο καταναλωτικά και υλικά αγαθά ξέρετε πια να δείχνετε την αγάπη σας. 
Ακριβά Δώρα! Μη σας κακοχαρακτηρίσουν! 
Μη σας πούνε και φτηνιάριδες! 
Διπλοπαρκάρετε! 
Εξ άλλου δεν έχει χώρο!
Εσείς φταίτε;; 
Αφήστε άντρες και παιδιά στο αμάξι. 
Τι να καταλάβουν αυτοί απο ψώνια!?!
Τριπλοπαρκάρετε αν χρειαστεί! 
Μια ζωή την έχουμε!
Καταναλώστε!
Διασκεδάστε τη μιζέρια σας σε κάποιο βρωμερό σκυλάδικο.
Ανοίξτε μπουκάλια στο όνομα του Τζίζους Κράιστ.
Καταναλώστε!
Μεθύστε.
Γαμηθείτε σα σκυλιά.
Να σας μπει καλά. Ο χρόνος.
Τι κι αν δουλέψατε σα μαλάκες για αυτά τα λίγα φράγκα.Πώς γίνατε έτσι;
Κι εμείς γιατί είμαστε ακόμα εδώ μωρό μου;
Γιατί τους τρώμε ακόμα στη μάπα;
Αυτοί έχουν ξεχάσει να ζουν μωρό μου.
Έχουν ξεχάσει να αναπνέουν έρωτα.
Να βάζουν φωτιές.
Γιατί είμαστε ακόμα εδώ μωρό μου;
Μια τελευταία φωτιά να τους βάλουμε.Να κάψουμε την όμορφη πόλη τους,
Μια καλή. Την καλύτερη.

Και πάμε να φύγουμε μωρό μου.

1:42

Θέλω να γράψω, θέλω να σου γράψω,
να γράψω για σένα, να γράψω για μας και για εκείνα που δε πεθαίνουν.
Να γράψω για να φύγει όλο αυτό απ το κεφάλι μου.
Πρώτα πρέπει να φύγει απ' το κεφάλι μου. Ξέρεις, όλα εκεί είναι. 
Κι εσύ εκεί είσαι, κι από κει πας στη καρδιά, και μετά πάλι πίσω. 
Μα αν σε βγάλω απ' το κεφάλι μου, δε θα πας πουθενά. 
Δε θα μπαίνεις στη καρδιά μου, κι εγώ δε θα πονάω. 
Το κεφάλι μου. 
Αυτό τα κάνει όλα. 
Αυτό που δε σκέφτεται, που δεν μαθαίνει. 
Το κεφάλι μου και ότι είναι μέσα εκεί. Αν είναι κάτι. 
Και όλο πηγαινοέρχεσαι μέσα μου, κι όλο με σταματάς, κι όλο τραβάω μπροστά, κι εσύ είσαι ένα βήμα μπροστά μου, και ξανατρυπώνεις μέσα μου, και ριζώνεις κάθε μέρα πιο βαθιά.. 
Και πως θα σε βγάλω; 
Πως θα συνεχίσω όταν ψάχνω κάποιον να σου μοιάζει; Πότε θα σταματήσω να ψάχνω κάποιον να σου μοιάζει;
Το κεφάλι μου, το μυαλό μου, αυτό φταίει για όλα.
Αυτό φταίει που πίνω και σε σκέφτομαι. 
Αυτό φταίει που σε σκέφτομαι κι όταν δε πίνω.

Αυτό φταίει που θέλω να πίνω μαζί σου και να μην πίνω, μαζί σου.
Όλα εκεί δεν είναι; 

Με έκαψες. 

Το κεφάλι μου..
Και μετά όλα τα τυχαία.. 

Να ξερες πόσα τυχαία.. 

Αλλά κι αυτά στο κεφάλι μου είναι. Έ; έτσι δεν είναι; 

Πες ναι, είναι τυχαία. 

Όπως τυχαία γνωριστήκαμε, τυχαία ερωτευτήκαμε.  

Τυχαία έμαθα κι εγώ..


Μυαλό κλειδώθηκε. 

Για απόψε τουλάχιστον. 

Γιατί κάθε μέρα θυμάμαι το πόσο σ'αγαπάω, αλλά ξεχνάω το πόσο με πλήγωσες.


"Θα σε βοηθούσε αν δημιουργούσες σιγά σιγά μία καταχνιά γύρω σου.. 

Αν έσβηνες κάθε τι που σε περιβάλλει, έως ότου τίποτα να μην μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ή πραγματικό.. 

Είσαι υπερβολικά πραγματικός.. 

Μη παίρνεις τα πράγματα τόσο σίγουρα..
Που πας; 

Πρέπει να αρχίσεις να σβήνεις τον εαυτό σου, 

πρέπει να εγκαταλείψεις όλο τον κύκλο των γνωριμιών μας.. 

Να μην έχεις άλλο γνωστούς τους οποίους θες, δε θες, δίνεις λογαριασμό.."

Κοίτα να δεις...

Υπάρχει ακόμα σαν εικόνα στο μυαλό μου ζωγραφιά η φιγούρα σου,
μόνιμος κάτοικος, χάρηκα που σε γνώρισα,
μα τι να το κάνω τώρα πια, που είμαι μακριά σαν λουλούδι
μαραζωμένο σε βάζο, είμαι μάλλον, τις λέξεις βάσει της λογικής μου
τις βάζω σ' ένα πεντάγραμμο πάνω,
μα ήταν τιμή μου που ήσουν μαζί μου και τώρα χάθηκα,
μη κοιτάς το έξω μου κοιτά τότε πως εγώ αισθάνθηκα...
Παντού σιωπή, κουφάθηκα φαίνεται, δεν εξηγείται αλλιώς.
Το κακό δεν αργεί, δεν αρκούμαι πότε μόνος σε ένα κομμάτι, άσε τα λάθη μου να γίνονται δίδαγμα και κρεβάτι για να ξαπλώσει γυμνή η ηθική.. Χάθηκε πλέον υπό την επήρεια
των ηλεκτρονικών πότισε τα μυαλά των νέων,
κανε στην πόλη μου μια γύρα και αν δε θες να αυτοκτονήσεις μετά, έλα να μου πεις τον τρόπο.
Δεν έχω φαίνεται πείρα να ζω μέσα στην ξεφτίλα και μες στη φτήνεια,
μέσα στην καλοφτιαγμένη ρουτίνα,
δε βρήκα ίχνος διασκέδασης σε μαγαζιά της νύχτας.
Φέτος είναι χειρότερα από πέρσι και εγώ χάθηκα μες στο νέφος,

γι' αυτό φόρεσα μάσκα, και άμα γυρίσεις να με δεις, δεν είμαι διπρόσωπος, μη με παρεξηγείς. Είναι ο καπνός που με ζαλίζει, ότι δε γουστάρεις,  πάντα σε προσεγγίζει,
σε ακολουθεί..Το χέρι σου σφίγγει,
πότε δε λέει να φύγει από πάνω σου σα μάνα που ανακάλυψετο σπλάχνο της μετά από  χρονιά
 μες στα μάτια σου.Μα εσύ ζεις μέσα στο ψέμα,
ξένο σώμα είναι η κατάντια σου.Τύφλωνα τον Κύκλωπα,
τα πάντα γύρω είναι είδωλα,
να ξέρεις, ότι δίνεις παίρνεις,είναι αμφίδρομα.
Μην τον χαραμίζεις τον εαυτό σου, ότι συνέβη συνέβη για κάποιο λόγο.
Μισείς ότι δε μοιάζει με σένα πως το εξηγείς;
Είναι αλλόκοτο και εσύ σέρνεσαι ακόμα σα φίδι,
έχω ήδη σχηματίσει,
σαφή εικόνα για σένα, με ένα μολυβί και χαρτί,
δε ξεκολλάω απ'το σπίτι,
είναι πρόβλημα.
Σταμάτα να φέρεσαι ανώριμα,
sorry, μα έχω συνηθίσει σ' ότι κάνω, να το κάνω ισότιμα,
με σώνει το ότι υποτιμάω έμενα μόνο, και όνειρα κάνω για το μέλλον με επεισόδια..
Λες ότι είμαι κάλπικος σα νόμισμα,
μα νόμιζα,
πως μ' ήξερες καλύτερα απ' αυτούς που δε με γνώριζαν.
Κανε πέρα δε σε γουστάρω,
κοντά νύχτα μέρα δε τη παλεύω μέσα σε 30 τετραγωνικά.
Νιώσε άβολα καθώς σε κοιτάζουν πίσω απ'τη βιτρίνα επίμονα,
και είσαι σαν άγαλμα,
άστο να γίνει ανδρείκελο, δώσε μου να βάλω κλωστές στα δάχτυλα,
δώσε μου μουσική να βάλω μες στο ηχογραφημα
έχω έρθει..
Υποβαθμισμένη κατάσταση είναι να ψάχνει ο οργανισμός σου
μαύρο για ν' ανεβεί,
και για να σκεφτείς,
δε θα με πετύχεις, ούτε θα με βρεις, να χορεύω σε κλαμπάδικα.
Έχω να πω πολλά και αισθάνθηκα,
έβαλα το beat να παίζει και άρχισα
να γράφω,
αμέτρητες φόρες σε άκουσα και μ' άκουσε,
με συμβουλεύτηκε, γι' αυτό δε την πάτησε.
Είμαστε μονοί μας, βάζει τα χέρια του στις τσέπες, προχωράει αργά μέσα στα μεσάνυχτα και χώνει,
μπας και ξεχαστεί απ τη σκέψη που γυρνά μες στο μυαλό του,
το καπέλο του βάζει στραβά ως ένδειξη αντίδρασης στο σάπιο καθεστώς του
ψάχνει να βρει τον εαυτό του.
Είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να ασχοληθείς με μένα όταν θα με δεις,
μα δε πειράζει.
Έχω όρεξη για άλλα,
εκτός αυτού, υπάρχουν κάποιοι που γουστάρουν να ακούνε τα νέα από μένα,
έστω κάτι.
Κάπως έτσι ζούμε εδώ,
αναπνέω θειάφι.
Στάχτη ρίξανε στα μάτια μας,
για να τυφλώσουν όσους έρχονται ενάντια σ' αυτά που θεσπίζουν,
σ' αυτά που υπόσχονται γυρνάω την πλάτη μου,
σ' αυτά που στέκονται πίσω και με κοιτάζουνε σαν τον σατανά,
μα είναι όμορφα,
ούτως η άλλως το κακό είναι δελεαστικό, 
γι' αυτό και είναι δόλωμα.
Πες μου πως είναι το μικρο σου για να σε φωνάζω μ' αυτό
και οχι με ψευδώνυμα.
Δε λέει να εξαρτιέσαι από κανέναν που μπορεί να σου τη φέρει,
και μετά να την κάνει.
Εχω δίπλα μου κάθε αλάνι
που γουστάρει να το ζει και άμα πεθάνει
δεν τον νοιάζει ιδιαίτερα, 
γιατί την ζωή δεν απολαμβάνει
όπως θα'θελε.
Πες μου αν κάνω λάθος σε ότι σου λέω τώρα
και σε ότι σου είπα κάποτε.
Έχω αλλάξει σκεπτικό γιατί δε πήγαινε, δε τράβαγε.
Με σκέφτεσαι καθόλου άραγε;
Εγώ έχω ξεχάσει, οτιδήποτε κάλο του παρελθόντος μου έχω θάψει,
για να ελπίζω κάτι καλύτερο την αυριανή ήμερα
που είναι σαν σήριαλ με άγνωστο τέλος.
Γιατί είναι καλά κρυμμένο το χαρτί του συγγραφέα.
Παίζω άστεγους ρόλους, δε θέλω χειροκρότημα,
γιατί κάποιοι το ζούνε έτσι αληθινά μέσα στους δρόμους.-