Από μια Σοκολάτα...

Είναι πρωί, μία από τις πολλές ημέρες, αν όχι όλες, που το ξημέρωμα με βρίσκει στην ίδια θέση.. Έξω έχει συννεφιά, κρύο, και μου τη βάρεσε να πιω ζεστή σοκολάτα σήμερα αντί για καφέ.. Έτσι για αλλαγή. Και σε θυμήθηκα.. Τα πρωινά που πάντα μου έφτιαχνες ζεστή σοκολάτα, και μου έφερνες και μπισκότα μαζί.. Ξυπνούσα στο τεράστιο κρεβάτι σου,ο Ρόκυ γάβγιζε όπως πάντα και τα πουλιά με τρέλαιναν.. Ήταν λες και πετούσαν γύρω μου, λες και κελαηδούσαν μόνο για μένα..Ο ήλιος έμπαινε απ το παράθυρο, και έξω έβλεπες μόνο γαλάζιο και πράσινο. Εκεί, στη μέση μιας τεράστιας γκριζούπολης.. Τόσο γραφικό που μοιάζει με όνειρο ρε γαμώτο..
Και σκέφτομαι που να πήγε όλη αυτή η ξενοιασιά, αυτή η αθωότητα, η ανεμελιά.. Που πήγες και εσύ και είναι σα να μη σε γνώρισα ποτέ.. Πόσες φορές σκέφτηκα να σηκώσω το ακουστικό και να σε πάρω, να σου πω ένα γεια, ότι μου έλειψες.. Αλλά ξέρω ότι δε θα είναι τόσο αθώο για σένα . Για εσάς.. Ξέρω ότι θα το εκμεταλλευθείς, όπως εκμεταλλευόσουν την αγάπη που πάντα σου είχα, την αγάπη που εσύ δε γνώρισες και δε μπορούσες να δώσεις πίσω.. Δεν είμαι πια θυμωμένη μαζί σου.. Βλέπεις αυτό είναι το κακό μου, δε μπορώ να κρατήσω κακία σε κανέναν.. Πληγωμένη όμως είμαι. Είμαι γιατί πέρασαν τα χρόνια και δε ξέρεις τι κάνω, αν δουλεύω, αν παντρεύτηκα, δε ξέρω αν ξέρεις καν πόσο χρονών είμαι.. Πόσο τραγικό.. Κι εγώ σκέφτομαι να σε πάρω τηλέφωνο.. Χα..
Ο μόνος λόγος που δε το κάνω είναι μάλλον γιατί φοβάμαι.. Φοβάμαι άλλη μία απόρριψη, άλλη μία κακία. Φοβάμαι πάλι την αδιαφορία σας.. Και σκέφτομαι ότι αν ρε γαμώτο νιώθω έτσι εγώ, εκείνος πως νιώθει..? Και τότε ναι θυμώνω. Θυμώνω και θέλω τόσο να σας κάψω το σπίτι. Γιατί τα κατάλοιπα σας φαίνονται κάθε μέρα. Φαίνονται στο σ'αγαπω που φοβάται να πει, στην αγκαλιά που ντρέπεται να δώσει, στην καλή κουβέντα που θα την ακούσεις σπάνια.. Ευτυχώς έχουμε μάθει να διαβάζουμε τα μάτια.. Οι πολλές κουβέντες για μας είναι φτώχεια..
Σκληραγωγηθήκαμε μάλλον.. Υποθέτω δηλαδή..
Όλο μαλακίες είμαι. Και αυτά εξ αιτίας μιας ζεστής σοκολάτας.
Αϊ σιχτίρ.